Σκύλος και μακρύ ταξίδι
- Thread starter Sara
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μου έρχεται στο μυαλό η φράση του Γκρόγκαν στην ταινία με τον Μάρλι, "yeah, he looks very miserable"!
Δεν βλέπεις ένα ευτυχισμένο Μουφ; Οταν τον βγάζεις βόλτα, όταν σε βλέπει που γυρίζεις από τη δουλειά, όταν του δίνεις να φάει;
Οπως προείπα, θα ήταν τέλειο να είχα ένα σπίτι με αυλή και πισίνα, αλλά έχω ένα διαμέρισμα 60 τετραγονικών χωρίς μπαλκόνι! Θα ήταν βέβαια καλύτερα να είχα. Αλλά οι βόλτες του δεν του λείπουν ποτέ, ίσα ίσα... Οσο μπορούμε, είμαστε έξω...
Κριτήρια
1) Έχουν φάρμα με πάπιες, χήνες, πρόβατα, κύκνους, κότες, άλλα ζωντανά που μου διαφεύγουν και τεράστιες εκτάσεις να τρέχει το Μουφ και να μουφιάζει όσο θέλει και μάλιστα ανεπιτήρητο.
2) Έχουν άλλους έξι σκύλους.
3) Έχουν οικογένεια με παιδάκια, φίλους αυτών, συγγενείς και τα τοιαύτα.
4) ΔΕΝ είναι πολύπλοκα άτομα όμως εγώ. Που επιπλέον είμαι και intellectual, ενίοτε δε και κουλτουριάρω, άρα μη χειρότερα.
5) Είναι Αμερικάνοι και όχι Ελληνάρες μικροαστοί με πορσελάνες και χαλιά.
6) Το τοπίο του Μίσιγκαν και μάλιστα της περιοχής του Ντητρόητ σαφώς αρέσει στο Μουφ περισσότερο από το τοπίο του Ιλλινόι.
7) Το Μουφ δεν είναι δυστυχισμένο μαζί μου, ήταν όμως σαφώς πιο ευτυχισμένο στο Μίσιγκαν με τα συγκεκριμένα άτομα. Απλώς κοιτάξτε και συγκρίνετε τις φωτογραφίες αυτού του νήματος, καθώς επίσης και το πόσο ταιριάζει όταν ποζάρει με τους συγκεκριμένους.
Στο αβατάρ μου έχει μάλλον πονηρό παρά χαρούμενο βλέμμα.8 ) Ναι, χαίρεται που έρχομαι πίσω, όπως έχω πει είμαι αναγκαίο κακό και ελέγχομαι εύκολα, οπότε αυτό καλό κατά το Μουφ, αλλά χάρηκε περισσότερο που είδε αυτούς.
9) Μπορεί εγώ προσωπικά να θεωρώ το όνομα Άτταλος ευγενέστερο και το Μουφ αστειότερο και ότι του ταιριάζει, αυτά όμως είναι υποκειμενικές απόψεις άλλης, δηλαδή της δικής μου ελληνικής κουλτούρας με όσα συνεπάγεται αυτή. Το Μουφ ακούει ακόμα στο όνομα Bernie (Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!!:shock::shock
που λένε οι Αμερικανοι ότι του ταιριάζει (ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!), το οποίο και σαφώς θεωρεί ωραιότερο από τις αρχαιοελληνικές ανθυποκουραδίτσες με τις οποίες το περιλούζω καθημερινά.:eyecrazy::eyecrazy: Είμαι δε σίγουρη ότι αν τον έπαιρνα βόλτα κατά Πέργαμο μεριά δε θα το είχε και σε πολύ να κατουρήσει μέχρι και την κρεβατοκάμαρα του Ευμένη του Βου.:flip: Τουλάχιστον δεν κατουράει τη δικιά μου.10) Πρωί-πρωί σήμερα έπρεπε να πάω στη δουλειά, άρα είχα καιρό μόνο για μικρή βόλτα (το βράδυ θα βγούμε τη μεγάλη) και το άφησα το δυστυχισμένο Μουφ να με κοιτάζει από το παράθυρο να φεύγω με το λυπημένο προσωπάκι του....
(σνιφ!):lloroso:
Sara, με την καλύτερη των προθέσεων.....
ΞΕΚΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!
Όλα αυτά που γράφεις είναι αστειότητες!
Μια χαρά είσαι κι εσύ και η σχέση σου με τον σκύλο σου!
Οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι ιδιοκτήτες από εσένα και φυσικά το Μουφ δεν προτιμάει το περιβάλλον του Ντιτρόιτ περισσότερο, απλά είναι νέος χώρος με νέα ερεθίσματα και περισσότερο ενδιαφέρον!
Ούτε τον απασχολεί ποιο θα είναι το ονομά του, δεν είναι παρά μια εντολή!
Μην σκας για βλακείες κι απόλαυσε τον σκύλο σου και την συνύπαρξη σας!
ΞΕΚΟΛΛΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!
Όλα αυτά που γράφεις είναι αστειότητες!
Μια χαρά είσαι κι εσύ και η σχέση σου με τον σκύλο σου!
Οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι ιδιοκτήτες από εσένα και φυσικά το Μουφ δεν προτιμάει το περιβάλλον του Ντιτρόιτ περισσότερο, απλά είναι νέος χώρος με νέα ερεθίσματα και περισσότερο ενδιαφέρον!
Ούτε τον απασχολεί ποιο θα είναι το ονομά του, δεν είναι παρά μια εντολή!
Μην σκας για βλακείες κι απόλαυσε τον σκύλο σου και την συνύπαρξη σας!
Προσπαθώ, Φοίβο, προσπαθώ.... Πάντως ούτε εγώ ούτε και συ είμαστε πραγματικά μέσα στο μυαλό του. Καινούρια ερεθίσματα είχε και στα άλλα ταξίδια, κι εκεί τον κανακεύανε, έτσι όμως δεν έκανε όπως προχτές....
Καινούρια ερεθίσματα είχε και στα άλλα ταξίδια, κι εκεί τον κανακεύανε, έτσι όμως δεν έκανε όπως προχτές.... Λοιπόν, σ' έχει πάρει πολύ από κάτω και αυτό πρέπει να τελειώσει. Όχι τίποτα άλλο αλλά το μεταδίδεις και στο Μουφ που νοιώθει όσα νοιώθεις κι' εσύ.
Η αγάπη δεν μετριέται με υλικά αγαθά. Και μόνο που σε απασχολεί όλο αυτό το θέμα σημαίνει ότι η αγάπη σου είναι σαφώς μεγαλύτερη από αυτή των αναδόχων. Μόνο όταν αγαπάς τόσο πολύ θέλεις ο αποδέκτης της αγάπης σου να είναι ευτυχισμένος, ακόμα και αν είναι με άλλους. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι οι άλλοι γονείς με τις πάπιες και τις χήνες δεν τον αγαπούν όσο εσύ, αλλιώς δεν θα τον έδιναν. Τι έξι σκυλιά τι επτά....
Το Μουφ δεν το νοιάζει αν είσαι πολύπλοκη προσωπικότητα ή όχι, Ελληνίδα ή Αμερικάνα, φτωχή ή πλούσια. Το Μουφ εισπράττει αυτό που του δίνεις μέσα από την ψυχή σου.
Και φυσικά καλά θα κάνει να κατουρήσει την κρεβατοκάμαρα του Ευμένη του Βου, γιατί πολύ απλά δεν ξέρει ποιος είναι ο Ευμένης. Σκύλος είναι και κατουράει οπουδήποτε.
Έχεις επηρεαστεί πολύ από την αντίδραση του Μουφ, το βρίσκω φυσιολογικό, αλλά όχι τόσο ώστε να σε ρίξει στα τάρταρα. Και σε καταλαβαίνω γιατί μου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο (στο περίπου...). Όταν ο Σπούκυ ήταν μωρό, την πρώτη μέρα που τον πήρα, από λάθος του γιατρού που μου είχαν συστήσει κόντεψε να πάθει γαστρορραγία. Πάω σε άλλο γιατρό και μου λέει "πεθαίνει, πηγαίνετε να σας το αντικαταστήσουν...". Υπ' όψιν όλα αυτά στο γραφείο μου μέσα γιατί τον είχα πάρει μαζί μου. Αδύνατον να αφήσω ένα κουτάβι άρρωστο στο σπίτι μόνο του. Μετά από την απάντηση της δεύτερης "γιατρού", χάλασα το πληκτρολόγιο από τα δάκρυα. Μπαίνει η συνεργάτις μου, με βλέπει και μετά από εξηγήσεις, με παίρνει σηκωτή και με πάει στον δικό της κτηνίατρο. Φτάνοντας εκεί κρίθηκε αναγκαίο να κάνει ένεση ο Σπούκυ. Εγώ μην αντέχοντας την όλη φάση (να τσιμπάνε το μωρό μου με βελόνες....) βγήκα κλαίγοντας στο πεζοδρόμιο. Αναγκαστικά έμεινε η συνεργάτις μου να κρατάει τον Σπούκυ για την ένεση. Η οποια ένεση τον συνέφερε αμέσως και από τότε ο Σπούκυ έχει συνδέσει την κοπέλλα με την σωτηρία του. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πως κάνει από τότε όταν την βλέπει.... Τινάζεται προς τα πάνω σαν ελατήριο, κάνει ένα "χααα" δυνατό, πηδάει επάνω της σαν παλαβός και κατουριέται.
Ποτέ δεν τα έχει κάνει αυτά για μένα. Αν υπήρχε εικονίδιο με το πράσινο τέρας της ζήλιας, θα το έβαζα εδώ.... Έχω φτάσει στο σημείο να μην τον πηγαίνω να τον δει γιατί με τρώει το σαράκι.
Πέρα όμως από αυτές τις εκδηλώσεις, όπου και να είμαστε, αν πω "φεύγω" παρατάει ότι και αν κάνει για να έρθει μαζί μου. Κοιμάται μαζί μου, είναι πάντα κάτω από τα πόδια μου, πηγαίνω για τσίσα και σηκώνεται μισοκοιμισμένος για να έρθει μαζί μου, και το πιο συγκινητικό? στις διακοπές ξάπλωσα μπρούμυτα στο νερό και χάλασε τον κόσμο να με σώσει. Με τραβούσε με τα δόντια από τα δάχτυλα για να με βγάλει, κι' έπινε και νερό ο κακομοίρης...
Προσπαθώ να σου πω ότι όσες χαρές και αν κάνουν στους άλλους, εμείς είμαστε οι μαμάδες. Εμάς αγαπάνε. Και αν σου μένει έστω και μια αμφιβολία κάνε ένα πείραμα. Άφησε τον δυο-τρεις μέρες με τους άλλους γονείς, τώρα που είσαι εκεί, και πήγαινε να τον πάρεις μετά. Να δεις πως θα κάνει για σένα !!!
Και μην στενοχωριέσαι που τον αφήνεις πίσω για να πας στη δουλειά. Στενοχωριόμουνα κι' εγώ στην αρχή και δεν ήθελα να φύγω. Μετά άρχισα να του λέω (πιο πολύ για να το πιστέψω εγώ...) "πάω για δουλειά, γιατί αλλιώς πως θα σε μεγαλώσω?" του έδινα και φιλάκι, και έτσι γλυκαίνει λίγο.
Και σκέψου και το πιο απλό. Ναι τον κάνουν ευτυχισμένο τα λιβάδια και τα παπιά και οι λίμνες. Αν τα είχε όμως συνέχεια στα πόδια του, δεν θα μπορούσε να εκτιμήσει την βόλτα που τον πηγαίνεις εσύ και την περιμένει πως και πως....
Ελπίζω να βοήθησα λιγάκι.
Η αγάπη δεν μετριέται με υλικά αγαθά. Και μόνο που σε απασχολεί όλο αυτό το θέμα σημαίνει ότι η αγάπη σου είναι σαφώς μεγαλύτερη από αυτή των αναδόχων. Μόνο όταν αγαπάς τόσο πολύ θέλεις ο αποδέκτης της αγάπης σου να είναι ευτυχισμένος, ακόμα και αν είναι με άλλους. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά ότι οι άλλοι γονείς με τις πάπιες και τις χήνες δεν τον αγαπούν όσο εσύ, αλλιώς δεν θα τον έδιναν. Τι έξι σκυλιά τι επτά....
Το Μουφ δεν το νοιάζει αν είσαι πολύπλοκη προσωπικότητα ή όχι, Ελληνίδα ή Αμερικάνα, φτωχή ή πλούσια. Το Μουφ εισπράττει αυτό που του δίνεις μέσα από την ψυχή σου.
Και φυσικά καλά θα κάνει να κατουρήσει την κρεβατοκάμαρα του Ευμένη του Βου, γιατί πολύ απλά δεν ξέρει ποιος είναι ο Ευμένης. Σκύλος είναι και κατουράει οπουδήποτε.
Έχεις επηρεαστεί πολύ από την αντίδραση του Μουφ, το βρίσκω φυσιολογικό, αλλά όχι τόσο ώστε να σε ρίξει στα τάρταρα. Και σε καταλαβαίνω γιατί μου έχει συμβεί κάτι αντίστοιχο (στο περίπου...). Όταν ο Σπούκυ ήταν μωρό, την πρώτη μέρα που τον πήρα, από λάθος του γιατρού που μου είχαν συστήσει κόντεψε να πάθει γαστρορραγία. Πάω σε άλλο γιατρό και μου λέει "πεθαίνει, πηγαίνετε να σας το αντικαταστήσουν...". Υπ' όψιν όλα αυτά στο γραφείο μου μέσα γιατί τον είχα πάρει μαζί μου. Αδύνατον να αφήσω ένα κουτάβι άρρωστο στο σπίτι μόνο του. Μετά από την απάντηση της δεύτερης "γιατρού", χάλασα το πληκτρολόγιο από τα δάκρυα. Μπαίνει η συνεργάτις μου, με βλέπει και μετά από εξηγήσεις, με παίρνει σηκωτή και με πάει στον δικό της κτηνίατρο. Φτάνοντας εκεί κρίθηκε αναγκαίο να κάνει ένεση ο Σπούκυ. Εγώ μην αντέχοντας την όλη φάση (να τσιμπάνε το μωρό μου με βελόνες....) βγήκα κλαίγοντας στο πεζοδρόμιο. Αναγκαστικά έμεινε η συνεργάτις μου να κρατάει τον Σπούκυ για την ένεση. Η οποια ένεση τον συνέφερε αμέσως και από τότε ο Σπούκυ έχει συνδέσει την κοπέλλα με την σωτηρία του. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πως κάνει από τότε όταν την βλέπει.... Τινάζεται προς τα πάνω σαν ελατήριο, κάνει ένα "χααα" δυνατό, πηδάει επάνω της σαν παλαβός και κατουριέται.
Ποτέ δεν τα έχει κάνει αυτά για μένα. Αν υπήρχε εικονίδιο με το πράσινο τέρας της ζήλιας, θα το έβαζα εδώ.... Έχω φτάσει στο σημείο να μην τον πηγαίνω να τον δει γιατί με τρώει το σαράκι.
Πέρα όμως από αυτές τις εκδηλώσεις, όπου και να είμαστε, αν πω "φεύγω" παρατάει ότι και αν κάνει για να έρθει μαζί μου. Κοιμάται μαζί μου, είναι πάντα κάτω από τα πόδια μου, πηγαίνω για τσίσα και σηκώνεται μισοκοιμισμένος για να έρθει μαζί μου, και το πιο συγκινητικό? στις διακοπές ξάπλωσα μπρούμυτα στο νερό και χάλασε τον κόσμο να με σώσει. Με τραβούσε με τα δόντια από τα δάχτυλα για να με βγάλει, κι' έπινε και νερό ο κακομοίρης...
Προσπαθώ να σου πω ότι όσες χαρές και αν κάνουν στους άλλους, εμείς είμαστε οι μαμάδες. Εμάς αγαπάνε. Και αν σου μένει έστω και μια αμφιβολία κάνε ένα πείραμα. Άφησε τον δυο-τρεις μέρες με τους άλλους γονείς, τώρα που είσαι εκεί, και πήγαινε να τον πάρεις μετά. Να δεις πως θα κάνει για σένα !!!
Και μην στενοχωριέσαι που τον αφήνεις πίσω για να πας στη δουλειά. Στενοχωριόμουνα κι' εγώ στην αρχή και δεν ήθελα να φύγω. Μετά άρχισα να του λέω (πιο πολύ για να το πιστέψω εγώ...) "πάω για δουλειά, γιατί αλλιώς πως θα σε μεγαλώσω?" του έδινα και φιλάκι, και έτσι γλυκαίνει λίγο.
Και σκέψου και το πιο απλό. Ναι τον κάνουν ευτυχισμένο τα λιβάδια και τα παπιά και οι λίμνες. Αν τα είχε όμως συνέχεια στα πόδια του, δεν θα μπορούσε να εκτιμήσει την βόλτα που τον πηγαίνεις εσύ και την περιμένει πως και πως....
Ελπίζω να βοήθησα λιγάκι.
Last edited:
Ετσι είναι...
Συμφωνώ σε όλα όσα έγραψες.
"A dog has no use for fancy cars or big homes or designer clothes. Status symbol means nothing to him. A waterlogged stick will do just fine. A dog judges others not by their color or creed or class but by who they are inside. A dog doesn't care if you are rich or poor, educated or illiterate, clever or dull. Give him your heart and he will give you his. It was really quite simple, and yet we humans, so much wiser and more sophisticated, have always had trouble figuring out what really counts and what does not. As I wrote that farewell column to Marley, I realized it was all right there in front of us, if only we opened our eyes. Sometimes it took a dog with bad breath, worse manners, and pure intentions to help us see."
— John Grogan
Συγγνώμη, αλλά έχετε συνειδητοποιήσει ότι ΕΓΩ είμαι αυτή με τα designer, τις εκπαιδεύσεις, τη μόρφωση και τα μικροαστικά μου και οι Μισιγκανοί με το waterlogged stick? Εδώ ρε πάντως τον είχα αφήσει μερικές βδομάδες σε φάρμα για να πάω Ελλάδα και τις πρώτες φορές που είχε πάει εκεί καλοπέρασε και στραβομουτσούνιασε που ήρθα, τις άλλες όμως χάρηκε και μάλιστα πολύ. ΠΟΤΕ όμως όσο χάρηκε προχτές που είδε την Καρολάιν και τον Κερκ. Πρώτον έκλαιγε απ' τη χαρά του και δεύτερον έκανε και την κίνηση να πάει προς το αυτοκίνητό τους όταν φεύγανε. Το ότι δεν πήγε οφείλεται στο ότι τον κράταγα από το λουρί.
Αναγκαίο κακό είμαι. Ναι, φοβήθηκε μην τον αφήσω πρόπερσυ, αλλά αν η εναλλακτική λύση ήταν το Μίσιγκαν θα είχε γίνει βολίδα....:lloroso:
Αναγκαίο κακό είμαι. Ναι, φοβήθηκε μην τον αφήσω πρόπερσυ, αλλά αν η εναλλακτική λύση ήταν το Μίσιγκαν θα είχε γίνει βολίδα....:lloroso:
Σκέφτηκες ποτέ ότι το να κλαις και να αισθάνεσαι έτσι, το πιάνει το Μουφ στον αέρα?
Απ' όσα έχω διάβασει για το Μουφάκι, δεν είναι μόνο πανέξυπνο σκυλί, διαόλου κάλτσα είναι !!!
Θυμάμαι που είπες ότι όταν τον είδαν έκαναν χαρές και εσύ έβαλες τα γυαλιά σου για να μην δουν τα δάκρυα. Και το Μουφ αντέδρασε σύμφωνα με αυτά που εισέπραξε: έκανε χαρές σε εκείνους που χαιρόντουσαν και μαζεύτηκε με σένα που έκλαιγες.
Δεν παύει όμως να είναι σκύλος. Δεν κατάλαβε ότι αυτοί χάρηκαν πολύ, όχι γιατί τον είδαν απλά, αλλά γιατί τον είδαν να είναι ευτυχισμένος και υγιής εκεί που τον είχαν δώσει.
Με δυο λόγια από αυτούς "εισέπραξε" την χαρά και λογικά την ανταπέδωσε και από σένα "εισπράττει", δυο μέρες τώρα, στενοχώρια, θλίψη και ενοχές γιατί πιστεύεις ότι δεν είσαι καλή μάνα. Κι' εσύ αν ήσουν στη θέση του, τη χαρά θα προτιμούσες...
Με το να βλέπεις τον εαυτό σου σαν "αναγκαίο κακό" αυτόματα περνάς στην φάση της αμφισβητούμενης αυτοεκτίμησης.
Σταμάτα να κλαις !! δεν βοηθάς την κατάσταση.... αν το ξεπεράσεις εσύ θα το καταλάβει και το Μουφ.
Απ' όσα έχω διάβασει για το Μουφάκι, δεν είναι μόνο πανέξυπνο σκυλί, διαόλου κάλτσα είναι !!!
Θυμάμαι που είπες ότι όταν τον είδαν έκαναν χαρές και εσύ έβαλες τα γυαλιά σου για να μην δουν τα δάκρυα. Και το Μουφ αντέδρασε σύμφωνα με αυτά που εισέπραξε: έκανε χαρές σε εκείνους που χαιρόντουσαν και μαζεύτηκε με σένα που έκλαιγες.
Δεν παύει όμως να είναι σκύλος. Δεν κατάλαβε ότι αυτοί χάρηκαν πολύ, όχι γιατί τον είδαν απλά, αλλά γιατί τον είδαν να είναι ευτυχισμένος και υγιής εκεί που τον είχαν δώσει.
Με δυο λόγια από αυτούς "εισέπραξε" την χαρά και λογικά την ανταπέδωσε και από σένα "εισπράττει", δυο μέρες τώρα, στενοχώρια, θλίψη και ενοχές γιατί πιστεύεις ότι δεν είσαι καλή μάνα. Κι' εσύ αν ήσουν στη θέση του, τη χαρά θα προτιμούσες...
Με το να βλέπεις τον εαυτό σου σαν "αναγκαίο κακό" αυτόματα περνάς στην φάση της αμφισβητούμενης αυτοεκτίμησης.
Σταμάτα να κλαις !! δεν βοηθάς την κατάσταση.... αν το ξεπεράσεις εσύ θα το καταλάβει και το Μουφ.
Last edited:
Κοιτάζω αυτή τη στιγμή στο Ebay για ρεταλάκια αφού αποφάσισα να μάθω να ράβω με μηχανή ώστε να αυτοεξυπηρετούμαι. Ένα πακέτο που πουλάνε αυτή την εποχή περιέχει και υφάσματα και πατρόν για παραγεμισμένα ζωάκια απ' αυτά που αρέσουν στο Μουφ και τα ξεκοιλιάζει σε τρελλούς ρυθμούς. Λέω ν' αρχίσω να προπονούμαι στο ράψιμο στου κασιδιάρη το κεφάλι που λένε...
Το Μουφ φυσικά, αλλά και φρικτά να τα ράψω δεν πρόκειται να το νοιάξει αφού θα τα ξεκοιλιάσει έτσι κι αλλιώς!
Λοιπόν, το σκέφτηκα καλά και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι είναι μάλλον εγωιστικό και χαζό να στεναχωριέμαι για την αντίδραση του Μουφ στο Μίσιγκαν. Άλλωστε ο Κερκ και η Καρολάιν τον σώσανε από τη μαρμάγκα του μπόγια και εκεί μάλλον έζησε για πρώτη φορά ευτυχισμένα για μερικούς μήνες. Το ότι τον πήρα από κει του εξασφάλισε την καλοπέραση, αλλά εκείνοι κάνανε για κείνον αντικειμενικά πολύ περισσότερα απ' ό,τι εγώ και γενικά εκείνοι κάνουνε πολύ πέρισσότερα για εγκαταλειμένους σκύλους απ' όσα εγώ. Επομένως θα πρέπει να είμαι ευχαριστημένη που απέκτησα το Μουφ και που η συμπεριφορά του απέναντί μου παραμένει η ίδια. Τα υπόλοιπα είναι παράλογες ζήλειες που δε χωράνε στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ευχαριστώ, ρε μεγάλοι, που με βοηθήσατε να το καταλάβω. Τώρα πάω επιτέλους να κοιμηθώ ήσυχη με το Μουφ κουρνιασμένο δίπλα μου....
Ευχαριστώ, ρε μεγάλοι, που με βοηθήσατε να το καταλάβω. Τώρα πάω επιτέλους να κοιμηθώ ήσυχη με το Μουφ κουρνιασμένο δίπλα μου....
Χμμμμ, σκεφτόμουνα πάλι τα του περασμένου σαββατοκύριακου (ναι, το ξέρω, είναι κακό να σκέφτεται κανείς υπερβολικά ). Θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει τη λογική των κάτωθι:
1) Από τη μια το Μουφ ήταν προφανώς τρισευτυχισμένο ζώντας με την Καρολάιν και τον Κερκ στην αγέλη επτά σκυλιών και να αλωνίζει στο ράντσο τους. Όταν τον πήρα από κει πρόπερσυ στεναχωρήθηκε, τσαντίστηκε και γενικώς ήθελε να γυρίσει πίσω. Ατύχημα κόντεψα να πάθω με δαύτονα να γαυγίζει και να προσπαθεί να με σταματήσει να οδηγώ, μέχρι που πείστηκε να έρθει αφού πέρασα δυο ώρες μαζί του παίζοντας και τον βάλανε σε κλουβί. Το δε περασμένο σαββατοκύριακο απέδειξε ότι αν η μοίρα τον έστελνε να ζήσει και πάλι μαζί τους δε θα τον χάλαγε καθόλου, αντίθετα μάλιστα και δε θα είχε πρόβλημα με τα επτά σκυλιά που έχουνε (συν ένα Μουφ δηλαδή που δίνεται για υιοθεσία αυτή την εποχή).
2) Από την άλλη έτσι και γυρίσω και κοιτάξω άλλο σκύλο στο πάρκο τσαντίζεται, έρχεται, του δίνει μια κωλιά του άλλου σκύλου και μου προτείνει το δικό του κώλο για χαστουκάκια που τα απολαμβάνει! Είναι και βιτσιόζος βλέπετε!! Και δε μιλάμε τώρα για να πάρω δεύτερο σκύλο που μια φορά προσπάθησα και έγινε επεισόδιο τεράστιο.
Εν τέλει δηλαδή ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΜΟΥΦ?! Διότι τα παραπάνω μου φαίνονται τουλάχιστον ασυμβίβαστα, αν όχι τελείως σχιζοφρενικά...
). Θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει τη λογική των κάτωθι:1) Από τη μια το Μουφ ήταν προφανώς τρισευτυχισμένο ζώντας με την Καρολάιν και τον Κερκ στην αγέλη επτά σκυλιών και να αλωνίζει στο ράντσο τους. Όταν τον πήρα από κει πρόπερσυ στεναχωρήθηκε, τσαντίστηκε και γενικώς ήθελε να γυρίσει πίσω. Ατύχημα κόντεψα να πάθω με δαύτονα να γαυγίζει και να προσπαθεί να με σταματήσει να οδηγώ, μέχρι που πείστηκε να έρθει αφού πέρασα δυο ώρες μαζί του παίζοντας και τον βάλανε σε κλουβί. Το δε περασμένο σαββατοκύριακο απέδειξε ότι αν η μοίρα τον έστελνε να ζήσει και πάλι μαζί τους δε θα τον χάλαγε καθόλου, αντίθετα μάλιστα και δε θα είχε πρόβλημα με τα επτά σκυλιά που έχουνε (συν ένα Μουφ δηλαδή που δίνεται για υιοθεσία αυτή την εποχή).
2) Από την άλλη έτσι και γυρίσω και κοιτάξω άλλο σκύλο στο πάρκο τσαντίζεται, έρχεται, του δίνει μια κωλιά του άλλου σκύλου και μου προτείνει το δικό του κώλο για χαστουκάκια που τα απολαμβάνει! Είναι και βιτσιόζος βλέπετε!! Και δε μιλάμε τώρα για να πάρω δεύτερο σκύλο που μια φορά προσπάθησα και έγινε επεισόδιο τεράστιο.
Εν τέλει δηλαδή ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΜΟΥΦ?! Διότι τα παραπάνω μου φαίνονται τουλάχιστον ασυμβίβαστα, αν όχι τελείως σχιζοφρενικά...
Last edited:
Ναι, ρε συ, αυτό το κατάλαβα, αλλά τελικά θέλει άλλους σκύλους ή όχι? Διότι έχω καταμπερδευτεί. Νομίζω ότι μετά από τα τελευταία συμβάντα θα ήταν καλό να σκεφτώ δεύτερο σκύλο, π.χ. σε δυο χρόνια, αλλά αυτή τη φορά θέλω σκύλο που να τον έχω σκεφτεί και επιλέξει η ίδια μετά από ώριμη σκέψη, όπως δηλαδή έκανα με το Μουφ, και όχι να μου τον επιβάλει άλλος για τους όποιους λόγους (όπως πήγε να γίνει πέρσυ).
