σαν τον μυθο με τον πυγμαλιωνα στην κυπρο (αν δεν κανω λαθος)
Μια και τα πας καλά με τους μύθους, δεν τον αναζητάς να κάνουμε τον παραλληλισμό; Έχω την υποψία, ότι δεν ταιριάζει και τόσο. Άλλο μια ύλη που παίρνει ζωή, και άλλο μια ζωή που μετατρέπεται σε σκέτη ύλη. Η μία μπορεί να ειδωθεί ως ζωοδότηση ενώ η άλλη το αντίστροφο. Νομίζω, ότι η μνήμη κρατάει την ύπαρξη ζωντανή. Βοηθητικά ερεθίσματα, όπως οι φωτογραφίες και τα βίντεο ή ένα άγαλμα ως το πιο ακραίο, για εμένα θα ήταν υπέραρκετά. Ακόμα και ένα λουρί, που συμβολοποιεί και τη σύνδεση σας θα ήταν αρκετό. Τώρα για ένα άψυχο σώμα..
Περισσότερο το "θάνατο" θα μου υπενθύμιζε συνέχεια, παρά την "ζωή" του πλάσματος. Για τους λόγους που ανέφερε η
ghelly. Το άγαλμα, ή ακόμα καλύτερα η φωτογραφία, είναι πολύ ανώτερη από την μούμια, κατά τη γνώμη μου, καθότι συλλαμβάνει και απαθανατίζει με τον τρόπο του την ιδέα του "Μαξ", την πεμπτουσία του, τη "Μαξότητα", αν θα μπορούσα καταχρηστικά να πω. Την ενέργειά του, παρά τον Μαξ ως σάρκα και οστά, ως φθίνουσα ύλη, χωρίς ουσία. Μπορεί να "βάλεις" σε αυτήν την άψυχη ύλη ό,τι ενέργεια θες, αλλά θα είναι δική σου, και όχι του "Μαξ". Το "Μαξ" το λέω τυχαία ως σκυλίσιο όνομα.. ελπίζω να μη σοκαριστούν όσοι λένε έτσι τα σκυλιά τους.